dilənçi

dilənçi
is.
1. Dilənmək yolu ilə dolanan adam; yolçu. <Şamama Cadu:> Doğrusu budur ki, mən dilənçi . . deyiləm. Ə. H.. Pirlər, ocaqlarda Münəvvər xanımın adı gələndə dilənçilər, əlillər qapıya hücum çəkirdilər. M. C.. // məc. Daim ondanbundan şey istəyən, başqalarında hər gördüyünü istəyən, acgöz adam haqqında.
2. məc. Çox yoxsul, çox kasıb, heç bir şeyi olmayan adam. Yaz əkinçi, qış dilənçi. (Ata. sözü). Həm fəqirəm, həm dilənçi, həm məlik, həm padşah. Nəs.. Ey mənim yolçu, dilənçi, lüt qardaşlarım! C. M..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • dilənmək — f. 1. Dilənçilik etmək, yolçuluq etmək; sədəqə yolu ilə özgədən pul, çörək və s. istəmək. Dilənmək qəsdilə düşüb dərbədər; Gəzərsən bir evdə, pakizə düxtər. Q. Z.. Dilənçi dedi: – Mən də elsiz obasız bir qoca, dilənçiyəm. Kəndlərdə dilənirəm. S.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • diləndirmək — icb. Dilənməyə məcbur etmək, dilənçi halına salmaq, dilənməsinə səbəb olmaq …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dilənçiləşdirilmək — məch. Dilənçi halına salınmaq …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dilənçiləşdirmək — f. Dilənçi halına salmaq, bütün var yoxundan məhrum etmək …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dilənçiləşmək — f. Dilənçi halına düşmək, bütün var yoxu əlindən çıxmaq …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ac-yalavac — is. və sif. Ac, heç bir şeyi olmayan, yoxsul, dilənçi, səfil. <Azyaşlı uşaqlar> ac yalavac, dilənçi günündə yaşayır, gecə gündüz insan qüvvəsindən xaric işləyirdilər. H. S.. Ac yalavac qoymaq – hər şeydən məhrum etmək, varyoxunu əlindən… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • idbar — <ər.> 1. sif. Çirkin, kifir, eybəcər. Rədd ol qapıdan, ağlama zar zar, dilənçi; Vaqqıldama bayquş kimi, idbar dilənçi. M. Ə. S.. Mahmuda atası öləndən sonra yalnız bir bacı qalmış ki, o da indi kifirin və idbarın biridir və heç kəs də onu… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • yolçu — is. 1. Yola, səfərə çıxmış adam, yol gedən adam. Yolçu yolda gərək. (Ata. sözü). Sevinir keçəndə yolçunun gözü; Seyr edir bu geniş, bəzəkli düzü. H. K. S.. Abbas kişinin böyük və səsli şəhərdə rast gəldiyi ilk yolçudan soruşduğu bu oldu. M. C..… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • kəsmək — f. 1. Kəsərti vasitəsilə bütövdən bir hissə ayırmaq; bölmək, parçalamaq. Çörəyi kəsmək. Ağacın budağını kəsmək. İpi kəsmək. – <Koroğlu> durnanın telindən bir dəstə kəsib, Eyvazın papağına sancdı. «Koroğlu». Mağaza sahibi iki arşın yarım… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • elsiz-obasız — sif. Yurdu, məskəni olmayan. Dilənçi Nurəddinin titrəməsini görüb dedi: – Məndən qorxma, oğlum, mən də elsiz obasız bir dilənçiyəm. S. S. A …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”